Η Τεχνολογία Ιοντισμού στην Υπηρεσία της Γεωργίας
Μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ο γεωργικός κόσμος σε ολόκληρο τον πλανήτη (παραγωγοί, επιστήμονες και επαγγελματίες του χώρου) είναι η ορθολογική χρήση των λιπασμάτων στις καλλιέργειες και η υιοθέτηση ενός αειφορικού συστήματος καλλιέργειας με μικρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα που θα οδηγεί σε μικρό κόστος παραγωγής και σε όσο το δυνατόν μικρή επιβάρυνση του περιβάλλοντος.
Σύμφωνα με το Σύνδεσμο Παραγωγών & Εμπόρων Λιπασμάτων (ΣΠΕΛ), την καλλιεργητική περίοδο Ιούλιος 2016 – Ιούνιος 2017 η εγχώρια κατανάλωση λιπασμάτων μειώθηκε κατά 8,7% (στους 667.368 τόνους) σε σχέση με το προηγούμενο έτος και κατά 24% σε σχέση με το 2010. Το επίπεδο αυτό είναι το χαμηλότερο που έχει καταγραφεί τα τελευταία 25 χρόνια, γεγονός που υποδεικνύει ότι οι καλλιέργειες υπολιπαίνονται σημαντικά. Η μείωση του έτους 2016-2017 είχε άμεση σχέση με τη γενικότερη αρνητική εικόνα που επικράτησε στον αγροτικό τομέα. Σύμφωνα με φορείς του κλάδου, τα καλλιεργούμενα φυτά, λόγω έλλειψης απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τους καρπούς την άνοιξη, ενώ δυσκολεύτηκαν να τους θρέψουν μέχρι τη συγκομιδή. (http://worldenergynews.gr/index.php?id=25655)
Από την άλλη, εδώ και αρκετές δεκαετίες έχουν γίνει γνωστές και έχουν μελετηθεί οι δυσμενείς επιπτώσεις των λιπασμάτων στο περιβάλλον όπως η οξίνιση των γεωργικών εδαφών που σταδιακά τα υποβαθμίζει, η τοξικότητα σε έμβιους οργανισμούς σε φυσικούς υδάτινους όγκους λόγω έκπλυσης (π.χ. σε λίμνες ποτάμια κλπ.), η νιτρορύπανση των υπόγειων υδάτων και συνεπώς του πόσιμου νερού λόγω βαθιάς διήθησης ή επιφανειακής απορροής του αζώτου και η συμβολή στην παγκόσμια θέρμανση (Effects of intensive fertilizer use on the human environment). Οι σοβαρές αυτές περιβαλλοντικές επιπτώσεις οφείλονται κυρίως στην αλόγιστη και μη ενδεδειγμένη χρήση λιπασμάτων που εφαρμόζονται στο έδαφος, τα οποία καθίστανται μόνο κατά ένα μικρό ή μέσο ποσοστό διαθέσιμα στα φυτά. Το υπόλοιπο ποσοστό καταλήγει με έκπλυση ή διήθηση σε υπόγεια ή επιφανειακά ύδατα, παραμένει ανεκμετάλλευτο από τις καλλιέργειες και προκαλεί ποικίλα προβλήματα στο οικοσύστημα.
Η εταιρία Agrocure θέλοντας να προσθέσει ένα λιθαράκι στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ρύπανσης του περιβάλλοντος και της μικρής βιοδιαθεσιμότητας των λιπασμάτων εδάφους, έθεσε ως στόχο την ανάπτυξη, έγκριση και κυκλοφορία στην ελληνική και ευρωπαϊκή αγορά εξειδικευμένων ανόργανων σκευασμάτων θρέψης των φυτών με βάση ιόντα μετάλλων δισθενούς σιδήρου (Fe++), δισθενούς χαλκού (Cu++), δισθενούς ψευδαργύρου (Zn++) και δισθενούς μαγγανίου (Mn++) συμπλοκοποιημένα με θειικά ιόντα (SO42-) και δίπολα μορίων νερού. Tα σκευάσματα αυτά εφαρμόζονται διαφυλλικά και είναι 100% βιοδιαθέσιμα στα φυτά λόγω της πλήρους ιοντικής μορφής των μετάλλων τους, που θα επιτυγχάνεται μέσω ειδικής μεθόδου ιονισμού.
Θα πρέπει να τονιστεί στο σημείο αυτό ότι τα σκευάσματα αυτά δεν είναι μίγματα μετάλλων/θρεπτικών στοιχείων αλλά εξειδικευμένα προϊόντα ιοντικών μετάλλων που περιέχουν ένα μέταλλο/θρεπτικό στοιχείο ανά σκεύασμα. Με το τρόπο αυτό επιτυγχάνεται:
- Στοχευμένη χρήση μόνο του θρεπτικού στοιχείου ή των θρεπτικών στοιχείων που χρειάζεται το φυτό και κανενός άλλου
- Διαφυλλική εφαρμογή και άμεση απορρόφηση από τα φυτά του στοιχείου ή των στοιχείων που είναι σε έλλειψη δεδομένου ότι τα θρεπτικά στοιχεία είναι διαθέσιμα στην ιοντική τους μορφή που είναι η πλέον απορροφήσιμη σε ποσοστό ως 100% από τα φυτά.
- Μειώνονται σημαντικότατα οι κίνδυνοι έκπλυσης ή διήθησης θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος ενώ παράλληλα αυξάνεται το ποσοστό δέσμευσης των θρεπτικών στοιχείων από τα φυτά και κατά συνέπεια η αποδοτικότητα των σκευασμάτων.
- Μειώνεται το κόστος παραγωγής γεωργικών προϊόντων δεδομένου ότι δε γίνεται αλόγιστη χρήση θρεπτικών στοιχείων που δεν απαιτούνται από τις καλλιέργειες
- Βιολογική πιστοποίηση των γεωργικών προϊόντων δεδομένου ότι τα σκευάσματα είναι προϊόντα ανόργανων φυσικών ορυκτών, συμβατά με τον κανονισμό 2003/2003 της ΕΕ και πιστοποιημένα ως βιολογικά.
Κείμενο: Αριστείδης Χλωρίδης