Επίσκεψη της AgroCure σε νέο αμπελώνα φίλου παραγωγού στην Καβάλα (ποικιλία Jack’s Salute) ο οποίος προσβλήθηκε από περονόσπορο (Plasmopara viticola). Δόθηκαν οδηγίες για την αντιμετώπισή του αν και οι παρούσες ξηροθερμικές συνθήκες (τέλος Ιουλίου) δεν ευνοούν την περαιτέρω εξάπλωσή του.
Κείμενο & φωτογραφίες: Αριστείδης Χλωρίδης
Το αίτιο αυτής της πολύ γνωστής και διαδεδομένης παγκοσμίως ασθένειας της τριανταφυλλιάς είναι ο μύκητας Diplocarpon rosae (Marssonina rosae). Είναι η πιο κοινή και σοβαρή ασθένεια της τριανταφυλλιάς. Ο μύκητας προσβάλλει τα φύλλα την άνοιξη καθώς ευνοείται από τις ανοιξιάτικες δροσιές, βροχές και την υγρασία στα φύλλα. Αντίθετα οι ψηλές θερμοκρασίες του Ιούνη, Ioύλη και Αύγουστου και η ξηρασία σταματούν την ανάπτυξη του μύκητα.
Το συνηθέστερο σύμπτωμα είναι μικρές καφέ-μελανές στρογγυλωπές κηλίδες στην επάνω επιφάνεια των φύλλων οι οποίες σταδιακά επεκτείνονται. Τα προσβεβλημένα φύλλα ενδέχεται να κιτρινίσουν τελικά και να πέσουν φαινόμενο που αρχίζει από τα παλιά φύλλα της βάσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι κηλίδες παραμένουν μικρές και τα φύλλα παραμένουν στο φυτό. Ένα άλλο σύμπτωμα μπορεί να είναι η εμφάνιση μικρών μωβ-μαύρων κηλίδων στους τρυφερούς βλαστούς. Τα σοβαρά προσβεβλημένα φυτά ενδέχεται να χάσουν το περισσότερο φύλλωμά τους και να παραμείνουν καχεκτικά και ευάλωτα σε άλλες αντίξοες συνθήκες.
Καταπολέμηση:
Κείμενο & φωτογραφίες: Αριστείδης Χλωρίδης
Bitter Pit σε μήλα Granny Smith. To Bitter Pit (πικρή κιλήδωση) είναι μια ανωμαλία των μήλων που εμφανίζεται μετά τη συγκομιδή, κατά τη διάρκεια της συντήρησης των μήλων στο ψυγείο. Οφείλεται κυρίως σε έλλειψη ασβεστίου στα φρούτα καθώς και σε ανισορροπία ασβεστίου/καλίου.
Το πρόβλημα μπορεί να ενταθεί με υπερβολική αζωτούχα και καλιούχα λίπανση, έλλειψη βορίου καθώς και με υπερβολικό κλάδεμα και αραίωμα που οδηγούν στο σχηματισμό μεγάλων καρπών.
Κείμενο & φωτογραφίες: Αριστείδης Χλωρίδης
Η AgroCure εφάρμοσε το νέο της προϊόν ICI (ιοντικός σίδηρος) τόσο διαφυλλικά όσο και μέσω εδάφους για την άμεση διόρθωσης της τροφοπενίας σιδήρου.
Στις φωτογραφίες φαίνεται μικρό κολεόπτερο (σκαθάρι) της οικογένειας Curculionidae που ονομάζεται από τους παραγωγούς κλεονός. Το συγκεκριμένο ενήλικο της φωτογραφίας φαίνεται να ανήκει στο είδος Polydrusus sericeus (ή P. formosus).
Τα ενήλικα του κλεονού προκαλούν εκτεταμένες ζημιές σε οφθαμούς, τρυφερά φύλλα, άνθη και καρπίδια καρποφόρων δέντρων (μηλιά, αχλαδιά, κερασιά, ροδακινιά, νεκταρινιά κ.α.). Έχουν μέγεθος ως 6-7 χιλιοστά. Το χρώμα τους είναι λαμπερό πράσινο μεταλλικό και οφείλεται σε λέπια που καλύπτουν το σώμα τους. Αν τα λέπια πέσουν σταδιακά, το σώμα έχει χρώμα σκούρο καφέ ως μαύρο.
Τα ενήλικα είναι δραστήρια από τον Απρίλη ως τον Αύγουστο. Γεννούν τα αυγά τους στο φλοιό ή στα φύλλα των ξενιστών του. Οι προνύμφες, μήκους ως 7 χιλιοστά, είναι ριζόβιες.
Κείμενο & φωτογραφίες: Αριστείδης Χλωρίδης
Επίσκεψη σε κτήματα κρόκου στην Κοζάνη.
Για όσους δε γνωρίζουν καλά το βιολογικό κύκλο του κρόκου (Crocus sativus – Iridaceae), μετά τη συλλογή των ανθέων και στημόνων από μέσα ως τέλη Οκτώβρη, τα φυτά συνεχίζουν τη βλαστική ανάπτυξη, παράγουν νέους βολβούς και μπαίνουν σε λήθαργο στα τέλη της άνοιξης όταν ξεραίνεται η υπέργεια βλάστηση.
Στις αρχές του φθινόπωρου αρχίζει ένας νέος βιολογικός κύκλος του φυτού: Οι βολβοί επαναβλαστάνουν και εμφανίζονται νέα άνθη και βλάστηση. Η καλλιέργεια παραμένει στο χωράφι περίπου έξι έτη και στη συνέχεια ακολουθεί αμειψισπορά με σιτηρά επί σειρά ετών ώστε να ξεκουραστεί και αναζωογονηθεί το έδαφος.
Σε μια πρόσφατη επίσκεψη στην περιοχή της Κοζάνης διαπιστώθηκε μετά από παράπονα παραγωγών και με επί τόπου παρατήρηση σε πολλά χωράφια ότι η καλλιέργεια πάσχει από έναν «εκφυλισμό» ο οποίος γίνεται έντονος από το 2ο-3ο έτος της καλλιέργειας. Σε ορισμένα χωράφια εμφανίζονται «αλώνια», δηλαδή περιοχές «φαλακρές» όπου τα φυτά έχουν καταστραφεί ενώ σε πολλά άλλα χωράφια η βλάστηση είναι καχεκτική και το φύλλωμα έχει έναν έντονο κόκκινο-κίτρινο μεταχρωματισμό.
Στη βιβλιογραφία έχουν αναφερθεί πολλοί μύκητες εδάφους που προσβάλλουν την καλλιέργεια κρόκου. Ένα από αυτά τα παθογόνα που πιθανότατα ευθύνεται για τα «αλώνια» και τον σταδιακό εκφυλισμό και αφανισμό των φυτών κρόκου είναι ο μύκητας Rhizoctonia crocorum ο οποίος ταυτοποιήθηκε στο παρελθόν και ενοχοποιήθηκε για τις απώλειες φυτών στην περιοχή της Κοζάνης. Καθώς η καλλιέργεια κρόκου αυτή την εποχή βαίνει προς λήθαργο, η AgroCure θα παρακολουθήσει το φαινόμενο στενά από την επόμενη καλλιεργητική περίοδο.
Κείμενο & φωτογραφίες: Αριστείδης Χλωρίδης
Κτήμα καρυδιάς με πολλές εξελκώσεις στους κορμούς των δέντρων σε διάφορες αποστάσεις από το έδαφος. Εικάζεται ότι τα έλκη προκλήθηκαν από προσβολή μύκητα Fusarium sp. μετά από παγετό που προκάλεσε σχισμές στους κορμούς των νεαρών δέντρων. Είναι εμφανής η προσπάθεια των φυτών να αντιδράσουν με τη δημιουργία επουλωτικού ιστού γύρω από τις πληγές. Το ακριβές αίτιο χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση και διάγνωση κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου.
Κείμενο & φωτογραφίες: Αριστείδης Χλωρίδης
Επίσκεψη σε κτήμα Παυλώνιας στην Κοζάνη
Η Παυλώνια (Paulownia spp.) είναι ένα δέντρο της οικογένειας Paulowniaceae, με καταγωγή από την Κίνα και γειτονικές της χώρες. Με αυτό το όνομα είναι γνωστά περί τα 17 είδη με ελαφρώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Είναι όμως όλα φυλλοβόλα, ταχέως αναπτυσσόμενα και υψίκορμα δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 20 μέτρα ενώ τον πρώτο χρόνο μπορούν να φτάσουν τα 4-5 μέτρα σε ευνοϊκές περιβαλλοντικές συνθήκες.
Το χειμώνα η Παυλώνια αντέχει θερμοκρασίες ως -20 °C. Μπορεί να ευδοκιμήσει σε αρκετά μεγάλα υψόμετρα (ως τα 2000 μέτρα) αλλά καλό είναι να φυτεύεται ως τα 1000 μέτρα. Αν και δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητική ως προς τον τύπο εδάφους, προτιμά ελαφρά ή μέσης σύστασης εδάφη, με καλή αποστράγγιση και με εδαφικό pH από 6 έως 7.
Η Παυλώνια χρησιμοποιείται για καλλωπιστικούς λόγους σε πάρκα ή κήπους για τα όμορφα λουλούδια, το μεγάλο ύψος, τα τεράστια φύλλα, τη σκίαση και την ιδιαίτερη κόμη της που ξεχωρίζει από αυτήν άλλων δέντρων. Οι ρίζες του δέντρου αναπτύσσονται πολύ βαθιά στο έδαφος, ως 15-18 μέτρα, και συνεπώς έχουν την ικανότητά να το συγκρατούν σε επικλινείς και επιρρεπείς στη διάβρωση περιοχές, ενώ παράλληλα έχουν την ικανότητα να «καθαρίζουν» το έδαφος από βαρέα μέταλλα.
Ορισμένα είδη Παυλώνιας είναι κατάλληλα για παραγωγή ξύλου με ιδιαίτερα και υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά για ειδικές εφαρμογές ενώ άλλα είδη είναι κατάλληλα για παραγωγή βιομάζας για καύση (καυσόξυλα ή pellets). Μετά από υλοτόμηση ή ακόμα και από πυρκαγιά το δέντρο μπορεί να αναγεννηθεί από το ήδη υπάρχον ριζικό σύστημα που παραμένει ζωντανό και αναπτύσσει νέα βλάστηση.
